Kikkerliefde

Gistermiddag betrapte ik deze twee in de bloempot. Ze vonden het zelf geen enkel bezwaar en bleven lief zitten totdat ik ze gefotografeerd had.

Daniël kwam langs om de vijver schoon te maken. Er lag een dikke laag oude bladeren op de bodem en dat is niet goed voor het water.

Alle bewoners van de vijver werden zonder pardon in een emmer gestopt. Jammer voor het liefdespaartje.
Of eh ...

Kijk nou toch hoe lief hij haar vasthoudt. Zelfs temidden van het gedrang, laten ze zich niet van de wijs brengen.

De jongste, die nog nooit iets had meegemaakt, dacht dat deze witte emmer het einde was.
'Hee sukkels, spring voor je leven!' riep hij naar de anderen, die braaf op de bodem zaten te wachten.

Maar niemand luisterde naar hem. Ze dachten aan de rijtoer en hoe alles altijd goed gekomen was. En de jongste? Zie je hem? Hij is gewoon weer mee teruggegleden, het donkere vijverwater in.

 

Vanuit de verte werd dit alles met belangstelling gevolgd...
Dus spon ik weer een dicht web van draden boven het wateroppervlak.



Vanmorgen hoorde ik iemand roekeloos borren aan de rand van de vijver. Ik sloop dichterbij om de aanstaande vader voor jullie vast te leggen, maar hij had zich goed verstopt, ergens tussen de wortels van het riet.
Hij klonk innig tevreden.





.