Slakkenliefde

Gisteravond zag ik ze achter elkaar aan glijden door de tuin. Alsof de een de ander de weg wees. Dat was ook zo, begreep ik later. Ze zochten een stiekem plekje.

Daar draaiden ze zich behaaglijk in elkaar en ik dacht dat ze lekker gingen liggen slapen.
Mooi niet.






Traag bewogen ze samen in de rondte. Plotseling zag ik witte bellen tevoorschijn komen...

Glazige witte bellen. Nou ja zeg, ze waren zomaar in mijn tuin aan het vrijen geslagen! Onder mijn kerstboom. De dennennaalden vielen op hun verliefde ruggen, maar ze merkten het niet eens.

Ze dansten, mateloos in elkaar verdiept, het ene rondje na het andere. Let maar eens op het takje bovenin. Ze wisten van geen ophouden. De eerste foto nam ik om 19.07 - dat kon ik op mijn camera zien -




en om 20.00 waren ze nog steeds zo gezellig bezig. Ik werd fanatiek, ik wilde weten hoe lang ze dit volhielden. Dus knielde ik naast hen op de aarde en keek.Maar om 20.30 gaf ik het op. Mijn benen deden zeer en mijn rug was stijf.




Later die avond, om 22.45, sloop ik toch nog even naar buiten. Het was stikdonker, maar bij het licht van de buitenlamp kon ik de kerstboom wel vinden. Ik nam lukraak een foto. En wat denk je? Ja hoor, nog steeds in innige omstrengeling.
Echte liefdesbeesten, die slakken!


 * Later las ik dat slakken hermafrodiet zijn. Met die gaatjes aan weerskanten van hun koppies reiken ze elkaar om de beurt een pakketje sperma aan. Dat heb ik gezien! Die openingen knepen ze af en toe even dicht en dan vloeide er een druppel uit. Ik dacht aan liefdestranen, maar het was dus sperma.

* Meer weten over verliefde en vrijende dieren? Lees dan: 'Wild verliefd' van Ditte Merle! 





.

Herberg Buitenlust

 

Sinds kort heb ik een huisje in de tuin. Wat zeg ik: een echte herberg! Hij is speciaal bedoeld voor insecten. Dat staat er niet op, maar eerlijk gezegd denk ik niet dat iemand zich gauw zal vergissen. De maker van dit schattige optrekje, Bastiaan, heeft hem Herberg Buitenlust gedoopt, dus zo zal hij heten ook.

Natuurlijk had ik niet verwacht dat het er meteen krioelde van de nieuwsgierige insecten. Wel sloop ik de afgelopen dagen voortdurend om de herberg heen om goed in de gaten te houden wat er gebeurde. Moet je kijken hoe leuk hij er ook uitziet van de zijkant!

Ja hoor, driemaal raden wie als eerste zijn intrek heeft genomen. Meneer Spin! De slimmerik heeft meteen maar slingers opgehangen in het portaal, zo blij is hij met deze herberg. Hij is de zaak zelfs aan het inpakken! Vanaf de landingsbaan naar het dak lopen twee prachtige zilverdraden.
En zo te zien is hij nog meer van plan: ook tussen herberg en vijverrand hangt al een draadje. Dreigend wiegt het heen en weer. 
Dus eh ... dames en heren insecten, welkom in Herberg Buitenlust!

Ook iets vrolijks in je tuin? Ga dan naar de website van Bastiaan.







.

De vogels zijn gevlogen

Het is alweer een tijdje geleden, maar de mezen hebben het pand verlaten. Dat ze daarmee bezig waren, merkte ik doordat Roos opeens weer in de boom zat. Ik wist niet dat hij dat nog kon! Gelukkig was hij er ook snel weer uit. Toch een beetje hoogtevrees?

De kleine meesjes vonden het ook zonder Roos eng genoeg. Vader en moeder Mees moesten flink hun best doen om die luilakken uit hun nest te krijgen. Vaak zaten ze samen op de schutting hard te schreeuwen van: 'Kom maar!' en 'De kust is veilig!' 
Die eerste dagen dat de jongen op vrije vleugels zijn, slapen ze vaak nog wel thuis. (Heb ik van Daniël.) Ook worden ze nog bijgevoed door hun ouders. Logisch! Als je gewend bent dat de regenwurmen zomaar boven je bekje bengelen, kom je natuurlijk niet op het idee dat al dat lekkers in de grond woont.
Ik heb geprobeerd de kinderen Mees voor jullie op de foto te zetten, maar helaas. Ze verstopten zich zo listig in het groen van de boom, dat dat niet lukte. Slim van ze, hè?

Op een dag was het dan toch echt helemaal stil rond het nestkastje. Ik wachtte nog even af voordat ik het deksel van het kastje haalde.
En ja hoor, er waren weer achterblijvers. Drie, deze keer. Blijkbaar mogen alleen de grootste bekken de wijde wereld in, voor dromers is geen plaats.

Dus is het weer tijd een mooi plekje uit te zoeken in de tuin. Ik hoefde niet lang na te denken. Kijk eens, hoe fanatiek de hortensia's bloeien! Daaronder mogen ze met z'n drietjes voor eeuwig verder dromen.







.