Grrr, de huismus

Twee weken geleden was het weer tijd voor de nationale vogeltelling. Ik zag het te laat. De bedoeling is dat je een half uur voor je raam gaat zitten en alle vogels opschrijft die in je tuin neerstrijken. Gelukkig kon ik nu wel meteen bekijken welke scores er genoteerd waren in mijn postcodegebied. Nieuwsgierig zocht ik het op.

Nou ja! Sommige mensen spelen echt vals. De huismus heeft het tot een derde plaats geschopt! Geloof het of niet, maar in de bijna acht jaar dat ik hier woon heb ik nog NOOIT een huismus in mijn tuin gezien. En dan zouden er 1119 in mijn straat, in mijn eigen binnentuin rondvliegen?

Zien mensen het verschil tussen de vink en de mus soms niet? De vink staat namelijk belachelijk laag, terwijl er om de haverklap één in mijn tuin zit. Een mannetje. Een echte macho. Toen er pinda's in mijn tuin hingen, verscheen hij opeens met drie vrouwtjes aan zijn zij in mijn boom. Drie! 'Hee wijfies, zin in een lekker happie?' 

Mijn eigen telling werd in de war geschopt door Karel, die de merels aan een hoge notering probeerde te helpen door zes keer binnen te vliegen. Incognito. Hij toonde mij listig alleen zijn zwarte kant in de hoop op een andere merel te lijken. Alsof ik hem niet meteen herken aan de hebberige manier waarop hij tussen de appelschilletjes rommelt.

Maar dat lijstje van mijn buurtgenoten klopt van geen kant. Het roodborstje komt er niet eens op voor! Hallo zeg, je moet wel half blind zijn als je haar mist. Kijk haar nou staan, de snoes. Met haar verongelijkte koppie, omdat ze overgeslagen is.

Toch betrap ik mezelf op een zacht grommen, elke keer dat ik uit het raam kijk. Grrr, de huismus, 1119, pfff. Hij zal toch niet toevallig alleen mijn tuin voorbij vliegen?

.