Koolmezennest na de zomer

Het nestkastje van de mezen moet schoon! Voor de herfst nog. Dat zegt een mevrouw van de site trouw.nl/groen. Ik schreef haar een brief omdat ik twijfelde. Het leek mij wel handig het nestje te laten zitten. Dan kunnen ze er volgend voorjaar zo weer in, dacht ik. Even de boel een beetje opknappen en klaar is mees. Maar nee hoor. Dit was het antwoord:

Meesjes maken voor elk broedsel een nieuw nest. Desnoods doen ze dat bovenop het oude, zelfs als daar nog eitjes liggen of een dood vogeltje. De kastjes moet u voor de herfst schoonmaken. De oude nesten bevatten meestal veel ongedierte. De vogels slapen er in de winter en in het voorjaar moeten ze weer in een schone nestkast aan de slag kunnen gaan.

Tineke 

Nou zeg, had je dat gedacht? Die mezen maken soms hele flatgebouwen binnenin die nestkastjes! En dat ze er ’s winters in slapen! Dan wordt het dus opeens een mezenhotel. Ik zou graag iets voor ze op de vloer leggen, een prop watten of een pannenlap, want op dat kale hout slaap je vast niet erg lekker. Maar vooruit, Tineke weet er alles van en die lijkt het heel gewoon te vinden.

Ik zal het maar eerlijk bekennen: ik vond het nogal eng om mijn kastje open te maken. Je weet tenslotte maar nooit wat je te zien krijgt. Dus gluurde ik eerst met één oog om een hoekje en zuchtte opgelucht. Tenminste geen dood vogeltje, dacht ik. Tot ik beter keek …

Ja, daar word je wel even stil van. Die kon natuurlijk niet tegen zijn stoere broers en zussen op. Ik heb ze horen schreeuwen in het voorjaar, dus ik kan het weten.

Maar zie je wel hoe mooi dat nestje gemaakt is? Met dat gras in de hoeken, zodat het niet kan schuiven en dat pluizige wit om het lekker zacht te maken. Probeer dat maar eens na te doen. Handen op je rug, takje in je mond en prutsen maar.
O ja, je mag ook je voeten gebruiken.

Karel Appel

Karel Appel was een schilder. Een nogal woeste schilder. Hij maakte schilderijen van mensen en dieren met heel felle kleuren en dikke zwarte lijnen erom heen. Maar daarover gaat dit stukje helemaal niet! Het gaat over mijn Karel, je weet wel die zwarte met die witte sjaal, die op een nogal woest wijze een Appel eet.
Hierboven kun je zien dat hij de zaak wel goed in de gaten houdt. Zo'n lekkere appel, zomaar midden op het pad, steekt daar niks achter?

Maar al gauw kan het hem allemaal niks meer schelen. Hij stort zich op deze verrassing alsof hij denkt: al moet het mijn laatste appel zijn, deze is voor mij en voor niemand anders.

 Zo hé, heeft die zijn best gedaan of niet? Je kunt die appel bijna zien zitten in zijn buikje. Zo bol! En, o ja, hij laat ook nog even een stukje van zijn witte sjaal zien, zodat je zeker weet dat hij het is. Daar bij zijn nek, zie je het?

Gevecht

Zonet klonken er vreselijke oorlogskreten op vanuit de achtertuin. Er lagen duidelijk twee katten met elkaar in de clinch en het gekrijs en gejammer was niet van de lucht. Ik vloog op en rende naar het balkon om de zaak zelf te kunnen bekijken. Ik ben altijd bang dat Roos vermoord wordt.

Net op tijd. De Rooie van de hoek was onze tuin binnengedrongen en Roos en hij zaten als tijgers tegenover elkaar. Ik vond Roos wel stoer. Natuurlijk hoorde die Rooie mij op het balkon en meteen keek hij betrapt naar boven.

Het gekrijs ging nog even door. Geen van beide verzette een poot, ze bliezen niet eens naar elkaar. Er was alleen dit angstaanjagende oorlogsgehuil.

Plotseling stopte het. Allebei keken ze een beetje ongemakkelijk om zich heen alsof ze geen van tweeën meer wisten wat ze daar nou eigenlijk aan het doen waren. Ik verwachtte bijna dat ze met een kort knikje uit elkaar zouden gaan. Zand erover, wat een gezeur ook. Maar dat was niet zo. Wat denk jij? Wie gaat dit gevecht winnen? 

Uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuh....

                                                         Roos!! Watje! 

Wereldreiziger of garderobejongen?

Vandaag heeft Roos een nieuwe schuilplaats ontdekt. Behalve de prullenbak, het hoekje van de bank en de planten achter de vijver is er nu ook: het plekje onder de kapstok. Hij ligt er prinsheerlijk op een klein rugzakje als een echte wereldreiziger. Hij droomt er vast van om nu eens zelf op reis te gaan en zijn vrouwtje alleen achter te laten. Kan ze eens meemaken hoe het is om alleen in huis te zijn zonder een vriendelijk ‘Goeiemorgen’ elke ochtend en zonder een schoot om op te liggen. Eigen schuld!

Of zou hij toch van andere dingen dromen? Van garderobejongen worden in een woeste disco bijvoorbeeld. Om dan met een snel gebaar de jassen en jacks aan te pakken van hippe jongens en meisjes. Of toch liever in de deftige Stopera bij de bontjassen? Hij, in een mooi rood pakje met een petje op. Ik weet het niet en ik zal het hem ook maar niet vragen. Hij slaapt net zo lekker.
Zzzzzzz zzzzzz