IJspret

Een lekker dik pak sneeuw in de tuin. Het lijkt wel winter! Dit is eh ... de vijver en zoals je aan de sporen ziet houdt Roos er erg van om daarover heen en weer te lopen. Ssst, ik weet hoe dat komt …

Aan het begin van de week, toen er nog maar een vliesdun laagje ijs op de vijver lag is hij erdoor gezakt. Niet lachen!!
Ik was juist bezig het vogelhuisje middenin de tuin te zetten en vetbollen op te hangen, toen ik een geweldige plons hoorde.



Ja hoor, Roos lag er met kop en voorpoten middenin en wist niet hoe gauw hij weer uit die koude kledder moest komen. Eenmaal terug op de kant begon hij verontwaardigd zijn voorpoten warm en schoon te likken. Zijn humeur werd er niet beter op toen ik hem keihard uitlachte. Hij vluchtte naar binnen om daar verder te poetsen en een beetje op te warmen.

Nu, een paar dagen later, danst hij stoer op het vijverijs alsof hij iedereen wil laten zien dat het kan. ‘Hee sukkels, durven jullie niet? Ik wel hoor. Kijk maar! Lalala.’

Het advies van ijsmeester Roos luidt dan ook: 'Het ijs in onze tuin is superbetrouwbaar. Je kunt er fijn op hossen en rossen zonder dat het breekt.'

PS. Nog fijner is lekker soezen op de bank bij de verwarming. Zzzzz