Deze kerstboom is nog van vorig jaar. Ik heb haar in mijn tuin laten overzomeren en overwinteren en nu neem ik haar mee naar binnen om haar prachtig aan te kleden. Een paar weken lang mag ze schitteren op de hoogste troon.
Jaren geleden toen Hannah nog een klein meisje was, hadden wij een afgezaagde kerstboom op een plankje. Ook die boom stond met ballen, slingers en kaarsjes in onze huiskamer. We zongen: 'O denneboom, wat zijn je takken wonderschoon' en we waren dol op haar. Zo gezellig, zo'n boom met lichtjes.
Hannah kon dan ook niet begrijpen dat diezelfde boom, waar we zo van gehouden hadden na de kerstdagen plompverloren in de voortuin lag om daar te wachten op de wagen van de vuilnisman. 'Het kerstboompje spartelt en trappelt,' zei ze. 'Het wil bij ons blijven!'
Tja, je hebt nou eenmaal gewone bomen en ... kerstbomen.
Speciaal voor de kerst en voor Hannah heb ik een gedichtje gemaakt over dat kerstboompje van vroeger, je weet wel, op dat plankje.
In onze tuin ligt een prinses
In onze tuin ligt een prinses
met zonder kleren aan.
Kaal, mottig en vergeten wacht
zij op de vuilnisman.
Ze was de mooiste van het feest,
een kroontje in haar haar,
en glitters op haar groene jurk.
We hielden van elkaar.
Daar komt de stinkwagen al aan.
Ik ruik zijn vieze bek.
Een groene man pakt haar vals beet,
knijpt heel hard in haar nek.
Met aan haar voet een glitterdraad,
trappelt ze nog een keer.
Ze spartelt, roept en gilt naar ons.
Ik kijk niet langer meer.
Straks als ik groot ben, neem ik zelf
een kerstboom met een kluit,
die altijd bij mij blijven mag,
altijd, jaar in jaar uit.
Namens alle lieve beesten wens ik jullie: een warm kerstfeest en een voedselrijk nieuwjaar!
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten