Dakloos

Als de bladeren vallen, zie je opeens van alles. Het voederhuisje van afgelopen winter bijvoorbeeld. Ik had het opgehangen om de vogels voedsel en onderdak te geven. Onderdak? Dak? Waar is mijn dak gebleven!?

Eerst dacht ik aan de Vlaamse Gaaien. Zware jongens zijn dat, die alleen in de winter in mijn tuin komen als er wat te halen valt. Ze nemen heel hebberig twee doppinda’s tegelijk in hun bek en dat gaat natuurlijk beter door een open dak dan door zo’n suf, klein deurtje.

Maar plotseling kreeg ik mijn koolmezenkast in het oog en dacht aan het prachtige nestje dat ik er nog niet zo lang geleden uithaalde. Zouden die twee slimmeriken strootje voor strootje mijn dak meegenomen hebben? Ze dragen dan wel van die keurige stropdasjes, maar dat zegt tegenwoordig ook niks meer. En trouwens, wat dacht je van die bivakmutsen? Stelletje boeven!

Nadat ik dit stukje geschreven had, stond ik op van mijn stoel en zag iets raars.

Nou ja! Is dat een nieuwe rage, nesten bouwen van mijn goeie spullen?
Houd de dief!