Witte kraaien, zwarte kraaien

Ja hoor, dat zie je goed: een kraai met een hemdje aan!

Of die in mijn achtertuin zat? Nou ... Ik zal het maar eerlijk bekennen: ik ben een weekje naar Afrika geweest, naar Gambia om precies te zijn. En in mijn Gambiaanse achtertuin, vlakbij het strand, zaten dit soort types.

Een goed voorbeeld van hoe de natuur dingen soms precies verkeerd om regelt. In Gambia is het op dit moment dertig graden, dus dat borstrokje slaat echt helemaal nergens op. Nee, dan onze eigen Hollandse jongens, die zelfs bij vrieskou nog in hun blootje rond moeten vliegen!

Of de Gambiaanse kraai net zo uitgekookt is als de Nederlandse, heb ik niet uit kunnen proberen. Pinda's hoef je daar namelijk niet op te hangen. Deze gabbers kruipen graag in de kruin van een palm om daar lekker in een kokosnoot te bijten. Eh ... door die keiharde bruine schil heen? Nee, die schil is eerst groen en zacht. Lekker handig. 



Wat ik wel ontdekt heb, is dat alle kraaien één taal spreken. Echt waar. Ik verstond ze meteen. Hun gekrijs heeft niets van het Madinka of Wolof, de talen die de mensen in Gambia spreken. Gewoon krakrakra, net zo hard en brutaal als bij ons.

Denk nu niet dat er in Gambia alleen maar Hollandse vogels vliegen met een jasje aan. Om maar eens iets te noemen: ze hebben daar in de winter wel zeven soorten ijsvogels! En scharrelaars, pelikanen, kleine zilverreigers en gieren in alle soorten en maten. We hebben geprobeerd er een paar voor jullie vast te leggen, maar eh ...

.... ze vliegen zo hoog!   


PS. Dit stukje had ik net geschreven toen Daniël langs kwam. Daniël wil altijd alles precies weten, dus die ging meteen opzoeken hoe deze borstrokjes heten. En wat denk je? Zijn het witborstraven! Gelukkig stond er wel bij dat men in het Afrikaans spreekt van witborskraaien. Omdat de vogel meer op een kraai lijkt dan op een raaf. Pfff.

foto's: Ron Hooijenga

.